Ziołolecznictwo

Ziołolecznictwo stanowi oś systemu medycyny chińskiej. Należy ono do najbardziej rozwiniętych tradycyjnych metod leczenia ziołami na świecie. Od ponad 2000 lat posługuje się recepturami ziołowymi opartymi na klasycznych tekstach medycznych min. Shan Han Lun i Jin Gui Yao Lue autorstwa Zhang Zhong Jinga oraz innych dziełach. Receptury ziołowe mają na celu przywrócenie organizmu do równowagi. By to osiągnąć, ciało uruchamia system samoleczenia i powraca do zdrowia.

Kilkaset substancji leczniczych stosowanych w medycynie chińskiej jest w większości chodzenia roślinnego. Stosowane są również substancje pochodzenia zwierzęcego oraz minerały. Niektóre z nich możemy spotkać w naszych kuchniach, jak np. korę cynamonu, imbir, kardamon, liść mięty, lukrecję, kurkumę, fasolkę mung i fasolkę adzuki, nasiona łzawicy ogrodowej, owoc pieprzu czarnego, nasiona orzecha włoskiego, owoc pigwowca itp.

Formuły ziołowe przepisywane są w formie wieloskładnikowej. Dzięki temu działają synergicznie, efekt ich działania jest mocniejszy i dlatego mogą leczyć skomplikowane przypadki. Zioła będące składnikami receptury wzajemnie się wzmacniają, redukują i równoważą, precyzyjnie na siebie wpływając. Wzajemna synergia ziół sprawia, że efekt działania receptury jest dużo bardziej korzystny niż działanie jej składników. Umiejętność stosowania wieloskładnikowych receptur pozwala nie tylko leczyć skomplikowane wzorce chorobowe, ale też pozwala zminimalizować niepożądane działania, które mogą być wynikiem stosowania pojedynczych ziół. Każda receptura ziołowa jest dobierana do konkretnego pacjenta i potem jest modyfikowana w zależności od zmian które zachodzą w jego organizmie.